Η ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΑΤΟ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙΟΥ

 
   Στον  Έλατο  Κορφοβουνίου και στην θέση <<κούκος>>, κοντά στο γήπεδο  και σε μικρή απόσταση από τον δρόμο βρίσκεται η λεγόμενη βρύση της Δάφνης.
   Κατασκευάστηκε  στις 2  Οκτωβρίου το 1956 με χτίστη  τον  Κωνσταντίνο Σταύρο Παππά, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει εκεί. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση όπως  βλέπεται και στην πιο κάτω φωτογραφία.

    Είναι κτισμένη μέσα σε ρέμα και έχει παροχή νερού σχεδόν σε όλη  την διάρκεια του έτους.

Περισσότερα ΕΔΩ...

Η ΝΤΟΥΛΕΪΚΗ ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΔΡΥΩΝΑΣ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙΟΥ

 
   Στην Δρυώνα  και στην θέση Ντουλέικα, σε μια καταπράσινη  περιοχή από πλατάνια και δίπλα στον δρόμο που οδηγεί στην λίμνη υπάρχει η ομώνυμη βρύση “ Ντουλέικη”.  Η βρύση κτίστηκε στις 30 Μαΐου του 1925  από τον Κωνσταντίνο Φούκα.
  Στην θέση αυτή υπήρχαν χαλάσματα από πιο παλιά βρύση όπως διηγούνται οι γεροντότεροι του χωριού.


    Από  την βρύση αυτή γέμιζαν την  βαρέλα  οι κάτοικοι του οικισμού και τροφοδοτούσαν τα σπίτια τους με πόσιμο νερό τα πιο παλιά χρόνια. Πιο παλιά είχε νερό όλη την διάρκεια του έτους. Σήμερα κάποιους μήνες του καλοκαιριού όμως στειρεύει.

Περισσότερα ΕΔΩ...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙ ΣΤΟ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περισσότερα ΕΔΩ...

ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙ ΣΤΟ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ ΑΡΤΑΣ

Καγκελάρι 2012

Τέτοια ώ...μωρ τέτοια ώ... τέτοια ώρα ητανε ψες,
τέτοια ώρα ήτανε ψές,τέτοια και παραπροψές.
Στο χορό μωρ στο χορό , στο χορό που χόρευαν,
στο χορό που χόρευαν, ολ' αγόρια και παιδιά,
ολ' αγόρια και παιδιά και κορίτσια ανύπαντρα.

Το Καγκελάρι,υπαίθριος πολυπρόσωπος χορός,χορεύεται κατά κανόνα παραδοσιακό.
Την ονομασία του Καγκελάρι  ή Μπαϊραχτάρης την οφείλει ή στη λέξη κάγκελο,επειδή οι χορευτές είναι τοποθετημένοι και συνδεμένοι όπως τα κάγκελα ή στα καγκέλια ή καγκελίσματα,τα διπλώματα του κύκλου που κάνουν οι χορευτές.

Συ που σε... μωρ συ που σε... συ που σέρνεις το χορό,
συ που σέρνεις το χορό κάνε διπλοκάγκελο,
κάνε διπλοκάγκελο,κάνε καγκελίσματα.
Οι ρίζες του χορού χάνονται στα βάθη του χρόνου.Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι πολύ γνωστός και συνδέεται με τους ηρωικούς αγώνες των κατοίκων και την μακρόχρονη σκλαβιά των τούρκων να επικοινωνήσουν οι κάτοικοι μεταξύ τους και να ανταλλάξουν κρυφά μηνύματα πάνω στον χορό.

Ο χορός αυτός με το αλληγορικό ιστορικό του νόημα άρχισε τα τελευταία χρόνια με την εγκατάλειψη της υπαίθρου να τρεμοσβήνει και κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι να συμμετέχουν στον παραδοσιακό αυτό χορό που γίνονταν παλαιά στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου,του Αγίου Χριστοφόρου στον Έλατο αλλά και το μεγάλο καγκελάρι τον 15αυγουστο με μεγάλη συμμετοχή κατοίκων χορευτών.

Έγινε και φέτος το καγκελάρι 16 Αυγούστου όπως συνηθίζετε τα τελευταία χρόνια με πολύ λίγο κόσμο, και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους μας, τί μπορεί να γίνει τον επόμενο χρόνο ποιό οργανωμένα και με μεγαλύτερη συμμετοχή δημογερόντων αλλά και νέων παιδιών.

Φωτογραφίες θα βρείτε εδώ αλλά και ακόμα περισσότερες στο facebook
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4366098799841.2172402.1509038960&type=1

Περισσότερα ΕΔΩ...

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙΟΥ ΑΡΤΑΣ

     Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου του Κορφοβουνίου Άρτας βρίσκεται σε ψιλή και δεσπόζουσα θέση στο χωριό μας, που τον κάνει ορατό από οποιοδήποτε σημείο.   Αποτελεί την κύρια(πρώτη) ενορία. Εδώ γίνονται όλοι οι γάμοι, τα βαφτίσια, νεκρώσιμες ακολουθίες και οι Κυριακάτικες θείες λειτουργίες. Είναι ένας ναός βασιλικής, τρίκλιτος, πετρόχτιστος, κεραμοσκεπής με θόλο και τόξα στο εσωτερικό του, με πλούσια και σχετικά νέα τοιχογραφία.   Με την μορφή που τον βλέπουμε σήμερα, χτίστηκε το 1969-1970 από τον πρωτομάστορα  Βασίλειο Σπυρ. Παππά καθώς και άλλους τεχνίτες της εποχής. Το νότιο υπόστεγο προστέθηκε αργότερα, ενώ το βορινό πιο μικρό, είναι εντελώς πρόσφατο(2011).
 

      Το επιβλητικό του πέτρινο καμπαναριό είχε χτιστεί το 1949 από τον πρωτομάστορα Δημοσθένη Χριστογιάννη και άλλους μαστόρους.   Από το καμπαναριό αυτό κτυπάει καμπάνα που κατασκευάστηκε πριν το 1832, όπως διηγούνται οι κάτοικοι του χωρίου. Το καμπαναριό αυτό στόλιζε τον παλιό ναό ημιβυζαντινό, τρίκλιτο, λιθόκτιστο που υπήρξε στο ίδιο σημείο που σύμφωνα με επιγραφή του, είχε κτιστεί το 1832 και ήταν περιτριγυρισμένος από μεγάλα αιωνόβια πουρνάρια, εξού και το όνομα “Αϊ Γιωργής ο 
 Πουρναράς”.
  
        

    

     







    
  Ποζάρουν μπροστά στο καμπαναριό από αριστερά :  Μάρκος Παππάς, Αλέξης Τζινέρης, Κούσουλας Ευθύμιος  έτος 1949.








  




     Στον παλιό αυτό ναό είχαν γίνει πολλές επεκτάσεις και επισκευές. Το 1969 αποφασίστηκε να γκρεμιστεί  και στην θέση του να κτιστεί ο σημερινός.
   Με το νόμο  3615/10-07-1928, Φ.Ε.Κ. 120/11-07-1928  του Ελληνικού Κράτους ορίστηκε το 1928 ως η ενορία του χωρίου μας. Μέχρι τότε ενορία του Κορφοβουνίου ήταν ο Αγ. Νικόλαος.
    Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Σεραφείμ Ξενόπουλος στο βιβλίο του "Δοκίμιο ιστορικόν περί Άρτης-Πρεβέζης" το 1884, αναφέρει στην σελίδα 16 για αυτή την εκκλησία του χωριού μας : " ο Ναός του Αγίου Γεωργίου καθιερώθηκε στις 30 Ιουλίου 1870”.

     Στο εσωτερικό του δεσπόζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο

ο γυναικωνίτης

δυο ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια,   ξυλόγλυπτα στασίδια
   
το ξύλινο παγκάρι, τα δυο αναλόγια
  
 
πλήθος εικόνων και τοιχογραφιών
 
καθώς και ένας μεγάλος  πολυέλαιος.
 

   Στην δυτική πλευρά του Ναού βρίσκεται το οστεοφυλάκιο, όπου φυλάσσονται τα οστά των συγχωριανών μας που έχουν αποβιώσει εις Κύριων, βλέπεται πιο κάτω φωτογραφία.

Περισσότερα ΕΔΩ...

ΤΟ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με  νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελεί δε για όλους τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».
Στις 15 Αυγούστου πιστοί με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν σέ αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Υπεραγίας Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της.
Στο Κορφοβούνι στην νέα εκκλησία που χτίστηκε μετά την πυρκαγιά που είχαμε στην παλαιά μας εκκλησία το 1997 και από την οποία τα μόνα που έμμειναν να μας θυμίζουν σε όλους εμάς του πιστούς ήταν οι τρεις εικόνες της παναγίας μια από αυτές ήταν κεντημένη σε ύφασμα από νεαρό κορίτσι και από θαύμα δεν έπαθε το παραμικρό παρά μόνο είχε ραγίσει το τζάμι.
Με λύπη πληροφορηθήκαμε από την κοπέλα που την κέντησε και την πρόσφερε ως τάμα στην εκκλησία, ότι η εικόνα αυτή δεν υπάρχει πλέον στην εκκλησία της Παναγίας εδώ και 10 χρόνια περίπου και ότι με διάφορες δικαιολογίες γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί το θέμα.
Από μέρος μας θα γίνει προσπάθεια να βρούμε και πάλι την εικόνα αυτή που δεν έχει βέβαια αρχαιολογική αξία αλλά έχει συναισθηματική αξία για όλους εμάς τους χωριανούς που όλα εκείνο το βράδυ του Αυγούστου έγιναν στάχτη και η εικόνα αυτή έμεινε ανέπαφη.

Χθες βράδυ η προσέλευση πιστών ήταν μεγάλη και σήμερα το πρωί αρκετοί ήταν αυτοί που έφτασαν μέχρι την Παναγία μας να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν.

Η μέρες αυτές είναι μια ευκαιρία να ξανασμίξουν πολλοί χωριανοί που είναι στις μεγάλες πόλεις ή στην ξενιτιά αλλά και οι νέοι να δουν τα μέρη που μεγάλωσαν οι δικοί τους.

Χρόνια Πολλά σε όλους και του χρόνου με υγεία να είμαστε όλοι καλά να ξανασμίξουμε στην εκκλησία της Παναγίας.

Περισσότερα ΕΔΩ...

ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙ ΣΤΟ ΚΟΡΦΟΒΟΥΝΙ ΑΡΤΑΣ 2012

Καγκελάρι 2012

Τέτοια ώ...μωρ τέτοια ώ... τέτοια ώρα ητανε ψες,
τέτοια ώρα ήτανε ψές,τέτοια και παραπροψές.
Στο χορό μωρ στο χορό , στο χορό που χόρευαν,
στο χορό που χόρευαν, ολ' αγόρια και παιδιά,
ολ' αγόρια και παιδιά και κορίτσια ανύπαντρα.

   Το Καγκελάρι, υπαίθριος πολυπρόσωπος χορός, χορεύεται κατά κανόνα παραδοσιακό.
   Την ονομασία του Καγκελάρι  ή Μπαϊραχτάρης την οφείλει ή στη λέξη κάγκελο, επειδή οι χορευτές είναι τοποθετημένοι και συνδεμένοι όπως τα κάγκελα ή στα καγκέλια ή καγκελίσματα, τα διπλώματα του κύκλου που κάνουν οι χορευτές.

Συ που σε... μωρ συ που σε... συ που σέρνεις το χορό,
συ που σέρνεις το χορό κάνε διπλοκάγκελο,
κάνε διπλοκάγκελο,κάνε καγκελίσματα. 

   Οι ρίζες του χορού αυτού χάνονται στα βάθη του χρόνου. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας είναι πολύ γνωστός και συνδέεται με τους ηρωικούς αγώνες των κατοίκων και την μακρόχρονη σκλαβιά των τούρκων.
   Αποτελούσε δε έναν τρόπο να επικοινωνήσουν μεταξύ τους για να ανταλλάξουν κρυφά μηνύματα πάνω στον χορό.
   Ο χορός αυτός με το αλληγορικό ιστορικό του νόημα άρχισε τα τελευταία χρόνια με την εγκατάλειψη της υπαίθρου να τρεμοσβήνει. Έτσι κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι χορευτές συμμετέχουν στον παραδοσιακό αυτό έθιμο, που γίνονταν πιο παλαιά στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Χριστοφόρου στον Έλατο, στους Αγ. Αποστόλους στην Δρυώνα αλλά και το μεγάλο καγκελάρι τον 15αυγουστο με μεγάλη συμμετοχή κατοίκων χορευτών.

   Έγινε και φέτος το καγκελάρι 16 Αυγούστου όπως συνηθίζετε τα τελευταία χρόνια με πολύ λίγο κόσμο, και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους μας, τί μπορεί να γίνει τον επόμενο χρόνο ποιό οργανωμένα και με μεγαλύτερη συμμετοχή δημογερόντων αλλά και νέων παιδιών.

Φωτογραφίες θα βρείτε εδώ αλλά και ακόμα περισσότερες στο facebook
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.4366098799841.2172402.1509038960&type=1

Περισσότερα ΕΔΩ...